ولنوشته های یک سرگردان

من کی ام؟ شاعر آواره! ندارم جایی تا دل خسته ی خود را بگذارم جایی مثل آن ابر سیاهم که فقط می گردم دور تا دور زمین بلکه ببارم جایی بغض خاموش مرا پنجره ها فهمیدند از نگاهم اگر افتاد گذارم جایی سرنوشتم چه غم انگیز و غریبانه شده خانه ام جایی و من جایی و یارم جایی زندگی خواب بدی بود دلم می خواهد بی صدا گم شوم و جان بسپارم جایی "بر سر تربت ما گر گذری همت خواه" من نگه داشته ام پیش مزارم جایی! #محمد_اسماعیلی ولنوشته های یک سرگردان...ادامه مطلب

ولنوشته های یک سرگردان...

تازه داشتم طعم آزادی را می فهمیدم همین دیروز سر کوچه خلاف پیچیدم و به چشمانت خوردم! نمی دانم واقعا اینقدر زیبایی یا فقط می خواهی مرا زجر بدهی من غمگین نیستم افسرده نیستم دلسرد نیستم هوا خیلی سرد است درخت ها را که می بینم دلم برایشان می سوزد، هرچه بزرگتر می شوند حسرت جاهای نرفته ی شان بیشتر می شود گفتی دست هایت را به من بده همه چیز درست می شود گیرم دست هایم را هم گرفتی با خنجری که در پشتم است چه خواهی کرد... ولنوشته های یک سرگردان...ادامه مطلب

یک جهان شعر و غزل توی سرم ریخته است

به کجا پر بزنم بال و پرم ریخته است

مثل یک کوه که در حال فروریختن است

تکه های بدنم دور و برم ریخته است

"پدرم روضه ی رضوان به دو گندم بفروخت"

آبرویی که ندارم پدرم ریخته است

قطره قطره همه جا جمع شد و دریا شد

اشک هایی که خدا پشت سرم ریخته است...

ولنوشته های یک سرگردان...

تنهایی درد نیست چیز بدی نیست با خودت هستی و با خودت خوش میگذرانی با خودت دعوا نمیکنی غر نمیزنی نمیگویی که منظورش از فلان کار این بود یا آن بود همه چیز خوب است فقط تنهایی وقتی زجر آور می شود که بدانی می شد تنها نباشی می شد کنار هم باشیم بنشینیم با هم تا صبح شعر بخوانیم من چای بخواهم و به محض اینکه تو بگویی باشد من دم میکنم نگذارم از جایت بلند شوی و خودم بروم دم کنم و بیاورم ببینم نشسته ای و به شعرهایم زل زده ای و یکی را که بیشتر دوست داشته ای در دستت گرفته ای و میگویی این خیلی قشنگ است...   تنهایی بد نیست، درد نیست، خوب است خوش میگذرد ولی تو نمیگذاری که من تنه ولنوشته های یک سرگردان...ادامه مطلب